KRONIEK VAN HET GETORPEDEERDE DIENSTENCENTRUM OUDEGEM

Af en toe krijg ik in Oudegem de vraag: “Hoe zit dat met dat dienstencentrum? Er kwam toch een aanbouw aan de parochiezaal?”

De afgelopen jaren is er hard gewerkt aan dit dossier, maar hebben anderen ook hard hun best gedaan om dit project maximaal te torpederen.

Hierbij de kroniek van het dienstencentrum dat Oudegem niet mocht krijgen.

Flash-back naar 2019. Het nieuwe bestuur met N-VA was pas gestart. Ik stelde voor om een masterplan te maken voor alle stadsgebouwen in de kern van Oudegem: het gemeentehuis, de brandweer, de pastorie, de kerk. Dat zou de keuze voor de locatie van het dienstencentrum makkelijker maken en tegelijk het brede perspectief scheppen dat nodig is voor de heropleving van onze dorpskern. Reactie van schepen van gebouwen Leen Dierick: dat is overbodig, we gaan dat niet doen, we bestuderen elk gebouw apart. Aldus geschiede.

We kozen de voormalige bib als locatie voor het dienstencentrum: een bescheiden gebouw voor een klein maar functioneel LDC. Het programma van eisen werd samengesteld op basis van een bewonersbevraging. Toen dat klaar was, kwam schepen Dierick met het idee om ook de kinderopvang daar in te voegen. Dat vond ik geen goed voorstel: in zo’n kleine locatie is er niet genoeg plaats om twee dienstverleningen onder te brengen. Reactie van schepen Dierick: “als de IBO daar niet komt, stoppen we er gewoon mee en is er geen kinderopvang meer in Oudegem". Pure chantage, maar het schepencollege volgde.

Oplopende rekening

De architect kreeg in 2020 dus de opdracht om een gebouw te tekenen dat op dezelfde locatie dubbel zo groot moest zijn. Alle bergruimte, technische ruimte, wasserette en personeelslokalen moesten naar de kelder. Zeer dure vierkante meters. De geschatte kost sprong meteen van 1,7 miljoen naar 4 miljoen!!

Enter coronacrisis. Hinder en vertragingen op alle fronten. Terwijl de architect wat ditjes en datjes aanpaste, organiseerden we in 2021 vanuit de stad corona-proof infomomenten om de verenigingen van de westelijke deelgemeenten te informeren over het project en hun advies in te winnen over het aanbod. Maar toen we de vergunning moesten aanvragen, vielen de kostenposten van inflatie, index en verwarming op de begroting. Het project werd samen met de heraanleg van Oude Vest en sporthal Grembergen on hold gezet. Bij de begrotingbesprekingen einde 2022 werd het duidelijk dat de realisatie van deze 3 grote projecten niet betaalbaar was. Had men het project niet verdubbeld met de kinderopvang, had dit een heel ander verhaal opgeleverd.

Uitstel of afstel?

Het college besliste: we duwen voor elk van de 3 gedurende een jaar de pauzeknop in. We stellen de investeringen uit en scheppen wat financiële ademruimte. Tegen mijn advies, want investeringen uitstellen in tijden van hyperinflatie is het domste wat er is, dan wordt het alleen maar duurder. Soit, het schepencollege koos het omgekeerde, maar wel met het akkoord dat ik voor het dienstencentrum alternatieve (pre)financiering mocht zoeken bij externe instanties zoals DDS.

In het voorjaar 2023 trek ik dus naar DDS met een voorstel: schiet ons een deel van het budget voor of neem beheer van het project over. Voor DDS was dat geen exotische constructie: ontwikkeling van gebouwen is ook al in buurgemeenten gebeurd. Er worden principiële hoekstenen afgesproken, waarmee ik terugkeer naar het schepencollege. Reactie van CD&V: niet akkoord! Dat gaan we niet doen! DDS trekt op niks! Piste dood en begraven. Of ik dan wel een prefinanciering mag onderhandelen met Stek92? Ok dan.

Op naar Stek92 dus. Vrij vlot vinden we elkaar in de principiële uitgangspunten van een akkoord: de bouwmaatschappij prefinanciert de nieuwbouw, en aanvullend verkopen we het gemeentehuis en brandweer voor restauratie en herbestemming als bejaardenwoningen. Het samenwerkingsakkoord naar de gemeenteraad brengen voor de zomer van 2023 lukt niet meer, maar we gaan akkoord om na de zomer eindelijk de knoop door te hakken.

Blockage à la Dierick

Maar intussen neemt Leen het roer van Piet over als burgemeester. Na de zomer zitten we opnieuw samen over de begroting. Ons jaar uitstel loopt op zijn einde. Wat te doen met de 3 projecten? De heraanleg van de Oude Vest kan niet starten wegens beroepsprocedures. Voor sporthal Grembergen hetzelfde; door juridische betwistingen rond het veld van de KAVD ligt alles stil. Er is dus maar 1 project dat kan starten: het dienstencentrum. De uitkomst ligt dus voor de hand om voor dit het startschot te geven, met de hulp van Stek92.

En dat blijkt onverteerbaar voor CD&V. Een project voor Oudegem, maar geen sporthal voor Grembergen? No way! Als de sporthal niet kan doorgaan, dan mag niks doorgaan. Menconstrueert een bommetje: na drie jaar komt men opeens tot de vaststelling dat de architect van de sporthal er zogezegd niks van gebakken heeft en dat de samenwerking verbroken moet worden wegens gebrek aan kwaliteit van de plannen. Die architect moet weg, dixit CD&V. Door alle processen lag dat toch al stil. Maar blijkt die architect toch wel dezelfde te zijn als die van het dienstencentrum zeker? Spijtig, dan moet ook dat project op de schop. Daarna moeten we dan maar van 0 herbeginnen, zo luidt de redenering.

Weggesmeten geld

N-VA verzet zich, maar botst op een muur binnen de coalitie.Er wordt een dading gesloten met de architect, die een schadevergoeding krijgt van een half miljoen euro (!!) in ruil voor niks. En dat om een project te laten vallen dat initieel 1,7 miljoen kostte!

Wat een huichelarij. Op dat moment stel ik me de vraag wat ik daar in vredesnaam nog zit te doen.

Toch is nog niet alles verloren. Er is geen architect en geen plan meer, maar in de schuif zit wel nog de voorbereiding van de samenwerking met Stek92. Als het huidige bestuur niets meer doet, kunnen we dan toch het fundament leggen voor het volgend bestuur, zo luidt mijn redenering.

Van uitstel… naar afstel

En dus trek ik vanaf het najaar van 2023 opnieuw de baan op om de bestuurlijke kant rond te krijgen. Maar bij elke stap steekt CD&V stokken in de wielen: telkens ik het dossier naar het college breng, worden nieuwe bezwaren uit de duim gezogen. Men eist dat ik een oplossing voorzie voor de pastorie, waarna ik de voorbereidingen tref voor de verkoop. Daarna wil men een oplossing voor andere gebouwen die we aan Stek92 willen verkopen, die ik eveneens in het akkoord opneem. Daarna willen ze een toekomstplan voor de huidige IBO Oudegem, wat eveneens uitgewerkt wordt. CD&V komt er zelfs toe een toekomstplan te eisen voor het totale stadspatrimonium in Oudegem, wat vier jaar eerder nadrukkelijk door dezelfde mensen verboden werd.Enzovoort, elke maand verzint men een nieuwe uitvlucht om het dossier te laten stranden. Tot grote frustratie van mezelf én van de ambtenaren, die vele werkuren moeten besteden aan steeds onredelijkere vragen.

Na de zomer van 2024 zijn de verkiezingen te dichtbij om nog grote financiële beslissingen te kunnen nemen in de gemeenteraad. Het enige dat er dan nog in zit, is een princiepsakkoord op niveau van het schepencollege: het schepencollege beslist om het dossier na de vorming van het nieuwe stadsbestuur opnieuw op te nemen. Einde verhaal.

Wat nu?

De realisatie van een dienstencentrum met CD&V is zo goed als onmogelijk. Projecten realiseren in Oudegem doorkruist de intentie van burgemeester Dierick om de investeringen maximaal in Grembergen te houden. Dat het dienstencentrum toch in de verkiezingsfolders van CD&V stond, was een opportunistisch leugentje om bestwil om de stem van de Oudegemse kiezer op te vissen.

De kans dat Oudegem nog een dienstencentrum krijgt met dit vivaldi-stadsbestuur, is bijzonder klein.

Toch zal N-VA vanuit de oppositie blijven strijden om ook de westelijke deelgemeenten, incl Mespelare, Appels en Schoonaarde de dienstverlening te geven waar de burger recht op heeft en belasting voor betaalt.